fizyczne złe

См. также в других словарях:

• robota — ż IV, CMs. robotaocie; lm D. robotabót 1. «zespół czynności, akcji podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś; praca, działanie, działalność, robienie czegoś; robocizna» Łatwa, żmudna, niewdzięczna robota.… …   Słownik języka polskiego

• nieszczęście — n I; lm D. nieszczęścieęść «nie sprzyjający komuś bieg zdarzeń, zły los; niepomyślne wydarzenie wywołujące cierpienia moralne lub fizyczne; tragedia» Wielkie, ciężkie, nieoczekiwane nieszczęście. Brzemię, ogrom, pasmo nieszczęść. Opuścić kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• odporny — odpornyni, odpornyniejszy «nie poddający się działaniu czegoś, niewrażliwy na wpływy fizyczne lub moralne; wytrzymały» Odporny na złe wpływy. Był odporny na zimno. Nie był odporny na przykrości życiowe. Stał się odporny na ból, na trudy. Organizm …   Słownik języka polskiego

• pożycie — n I 1. rzecz. od pożyć. 2. «przestawanie, obcowanie, wspólne życie z kimś; także: obcowanie fizyczne dwojga ludzi, zwłaszcza w małżeństwie» Dobre, harmonijne, zgodne, złe pożycie. Pożycie małżeńskie. Ktoś jest przykry, trudny w pożyciu. Pożycie… …   Słownik języka polskiego

• stosunek — m III, D. stosuneknku, N. stosuneknkiem; lm M. stosuneknki 1. «zależność, związek między różnymi rzeczami, osobami, pojęciami itp., zestawionymi ze sobą; relacja, proporcja» Stosunek ilościowy. Stosunek równości. Stosunek pokrewieństwa,… …   Słownik języka polskiego

• wada — ż IV, CMs. wadzie; lm D. wad 1. «ujemna cecha charakteru, przywara» Drobna, przykra, dokuczliwa wada. Wady narodowe, społeczne. Człowiek bez wad. Mieć jakąś wadę. Wytykać czyjeś wady. 2. «brak, uszkodzenie obniżające wartość jakiegoś przedmiotu;… …   Słownik języka polskiego

• wychowanie — n I 1. rzecz. od wychować ◊ Wziąć dziecko na wychowanie «adoptować dziecko, wychować jak swoje» 2. «całokształt zabiegów mających na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym oraz przygotowanie go do życia w… …   Słownik języka polskiego

• zmęczyć — dk VIb, zmęczyćczę, zmęczyćczysz, zmęcz, zmęczyćczył, zmęczyćczony 1. «spowodować (u kogoś, u czegoś) wyczerpanie fizyczne lub psychiczne, osłabienie, złe samopoczucie jako następstwo fizycznego lub psychicznego wysiłku; znużyć» Zmęczył go… …   Słownik języka polskiego

• być nie do życia — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mieć złe samopoczucie, czuć zmęczenie fizyczne i psychiczne, wolno reagować na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzisiaj jestem nie do życia i tylko kawa może mi… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niszczyć się – zniszczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać uszkodzeniu, zmarnieniu, zużyciu; stawać się niezdatnym do użytku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Źle konserwowany parkiet szybko się niszczy. Zniszczyło się wiele żywności. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pożycie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wspólne życie z kimś; przestawanie ze sobą ludzi, których łączy związek rodzinny, emocjonalny, zażyłość, poufałość, poczucie wspólnoty lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień